Konu: ölüyken bile sevmek seni... C.tesi Mart 13, 2010 1:29 pm
ölüyken bile sevmek seni...
Yok oldum Düştüğüm o kör kuyunun bir sonu varmış! Düştüm paramparça oldum parçalara bölündüm yok oldum Artık toparlanamam biliyorum Dürüstlüğüm yok oldu şeffaflığımın üstüne bir kefen kapandı ve içimdeki çocuk öldü Mutluluğum senin ellerinle içimden alındı Zorunlu bir kürtaja soktun beni içimi bomboş bıraktın Gözyaşlarım boşuna intihar ediyor saatlerdir biliyorum Ben nasıl olsa güvenilmezim ucuz atlattın iyi ki atlattın iyi ki atlattım! Ben geçemedim bu sınavı sınıfta kaldım Üstelik bu sevdayla sırtıma da bir dünya yük aldım
Karanlıktayım dört bir yanımı saran iğrenç kahkahalarla boğuşuyorum Herkes gülüyor bana herkes… İnandığım için gülüyorlar güvendiğim için gülüyorlar ve onlarda aslında en başından eli kanlı bir katile dönüşeceğimi biliyorlardı İçimdeki çocuğu öldürdüm bu gece Bak ellerim şimdi kan içinde…
Gözkapaklarım; artık yum kendini rahat bırak diyor ama gözyaşlarım inatla intihara devam ediyor Ruhumun yok oluşuna kayıtsız kalan bu bedeni yok etmek istiyorum ama güçsüzüm işte iradesizim…
Öldürdün beni üstüme toprağı attın az önce Hadi bir Fatiha oku ve iyi bilirdik de yalan olsa bile Öldüğümü izlemek öyle tuhaf ki! Şükür ki; artık bir daha kimse öldüremez beni
Nasıl gideceksin ellerindeki kanla uzaklara? Nasıl çekip gidebiliyorsun hiçbir şey olmamış gibi bir anda? Yüreğin ne kadar ketummuş suskunluğun meğer ne güzelmiş Konuşmasaydın keşke konuştun ya her bir cümlen ok oldu bu gece saplandı kalbime Ağır bir yaralı bırakıyorsun arkanda demiştim ya o yaralı öldü az önce Tuhaf biraz biliyorum ama ölüyken bile seviyorum seni…