Canım Böyle Acıyor İşte

Ne bir nefes yaralarıma nede bir yudum ilaç lazım varlığının dolu günleri şimdilerde yokluğunun sancılarıyla kavrulmakta...






Sana dair öyle çok birikmişliklerim var ki ne dokunabildim nede sana uzatabildim ellerimi... Ne senden vazgeçebildim nede seninle olabildim...








Gittim tıpkı senin gibi...Arkama baksaydım eğer yüzünde senin için yarattığım dünyaya yenilirdi bu kalbim...
Bakamadım yapamadım sustum ve gittim...







Sana geride ne kaldı biliyormusun?Bir gün değil bin gün çekeceğin acılar...

Tıpkı ben gibi tıpkı benim yanıp kavrulan yüreğim gibi...





Gözlerim sevdalı umutlarda sevdiğim bir umuttun içimde onuda aldım elinden...Şimdide ben senin dünyanı elinden alıyorum...
Hesapsızca acımasızca tıpkı senin bana yaptığın o gün gibi...





Asla unutmadım kalbime attığın bıçak yaralarını bak yaralarım halen kanıyor dokundukça kabuk bile bağlamadan hep kanıyorlar çünkü sen en çok canımı acıtandın...
En çok içimi sızlatandın...





Beni bana bırakmıştın şimdi bende seni sana bırakıyorum ve gidiyorum...Acılar kalbimde acılar benimle...

Elbet bir gün geçmez denen sızılar geçer zaman dedikleri şey yarama ilaç olur elbet bir gün sensiz bir sabaha uyandığımda içimden çıkmış gitmiş olursun...






Ve elbet bir gün vicdanınla baş başa kaldığında o soğuk akşamlarda o ayaz sabahlarında arayacağın suçlunun SEN olduğunu anladığında ben senden ve herşeyden çoktan gitmiş olurum...





Kalbimi eline verdim sen hiç acımadan yaktın şimdi bende seni ateşe veriyorum sevgili...

Ne ödeyecek bedelim kaldı nede senin uğruna adayacak bişeyim...





Git ve kendine senin gibi istediğin bi dünya kur ama lütfen benim yalnızlığıma dokunma...



”Kalbimin sustuğu yerde canımı bundan daha fazla acıtmana izin vermiyorum artık”...