zamanların birinde uzak diyarlarda bir kız yaşarmış masal tadında
istanbulun öteki yakasında gibi değil uzağın ta ucunda
ama ben onu hep başucumdaymış gibi bilirdim
sabahları beni kaldıran saatimdende yakın
bizim alt kalttaki pencerede akşama kadar nöbet tutan
fatma teyzeden bile çok görürdüm o nur yüzünü
güzelliğine benzetme bulmaya çalışmak ahmaklıktı
adı gibi pembe teni yüzünün tonları vardı hayran bırakırdı
gözleri zümrütlerin bile erişemeyeceği yeşillikte